ถั่วเสี้ยนป่า คลุมดินได้ดีในสวน

พืชตระกูลถั่วที่ปลูกแล้วคลุมดินได้ดีในสวนผลไม้เพื่อปราบวัชพืช พืชบางชนิดต้นเป็นเถาและใบร่วงหล่นเป็นปุ๋ยบำรุงดิน ได้แก่ ถั่วลาย ถั่วเสี้ยนป่า ไมยราพไร้หนาม คาโลโปโกเนียม ถั่วอัญชัญ ถั่วกระด้าง ถั่วพร้า เป็นต้น

วงศ์ PAPILIONOIDEAE
Pueraria phaseoloides (Roxb.) Benth. var.
subspicata (Benth.) Maesen
ชื่อสามัญ ถั่วเสี้ยนป่า (อ่างทอง) ผักผีด (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ)

ลักษณะ
ถั่วเสี้ยนป่าเป็นพืชล้มลุก ลำต้นเป็นเถาเลื้อยพันมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 2.5 – 3.8 มิลลิเมตร ใบประกอบแบบขนนก มีใบย่อย 3 ใบ ใบบนสุดกว้าง 3.8 – 6.3 เซนติเมตร ยาว 8.5 – 10.4 เซนติเมตร โคนใบบนเป็นเงี่ยงยื่นออกสองข้าง ใบข้างทั้งสองใบกว้าง 4.7 – 6.5 เซนติเมตร ยาว 6.9 – 8.9 เซนติเมตร ใบข้างโคนใบเบี้ยว มีเงี่ยงยื่นออกข้างเดียว หน้าใบมีขนสั้นๆ ปกคลุมปานกลาง หลังใบมีปุยขนสีขาวยาวกว่าหน้าใบปกคลุมหนาแน่นมาก ก้านใบรวมมีหูใบสีเขียวมีขนมาก กว้างประมาณ 4 มิลลิเมตร ยาวประมาณ 5 มิลลิเมตร ก้านใบย่อยหูใบเป็นเส้นเรียวเล็กปลายแหลมยาวประมาณ 3 มิลลิเมตร ออกดอกตามซอกใบ กลีบดอกสีขาวมีแถบสีม่วงตรงกลางกลีบ รูปดอกถั่ว ผลเป็นฝักรูปขอบขนานแคบ เมื่อฝักแก่จะแตกและบิดเป็นเกลียว ออกดอกเดือนกันยายนถึงเดือนตุลาคม

คุณค่าทางอาหาร อายุ 75 – 90 วัน

• โปรตีน 18.9 เปอร์เซ็นต์
• ฟอสฟอรัส 0.25 เปอร์เซ็นต์
• โพแทสเซียม 1.76 เปอร์เซ็นต์
• แคลเซียม 0.66 เปอร์เซ็นต์
• ADF 42.9 เปอร์เซ็นต์
• NDF 62.0 เปอร์เซ็นต์
• DMD 55.7 เปอร์เซ็นต์ (โดยวิธี Nylon bag)
• ไนเตรท 725.6 พีพีเอ็ม
• ออกซาลิคแอซิด 80.3 พีพีเอ็ม
• แทนนิน 0.14 เปอร์เซ็นต์
• มิโมซีน 0.29 พีพีเอ็ม
• ไม่พบไนไตรท์

การใช้ประโยชน์ อาหารสัตว์ กระบือ ยาพื้นบ้านล้านนา ใช้ใบหรือรากแห้งผสมใบโผงเผงแห้งบดเป็นผง ทำยาลูกกลอนกินแก้ไข้

ที่มา
วงศ์สถิตย์ และคณะ, 2539