พันพรรณ การมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องง่าย

พันพรรณ คือ สวนเกษตรอินทรีย์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งในอำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นทั้งบ้านที่อาศัยแบบถาวรและชั่วคราวของชาวชุมชน เป็นทั้งศูนย์เก็บเมล็ดพันธุ์พื้นบ้าน และสวนฝึกอบรมการอยู่แบบพึ่งตนเอง

พันพรรณ พยายามที่จะพึ่งตัวเองให้ได้มากที่สุด ด้วยการสร้างอาหารเอง ดูแลร่างกายด้วยวิถีธรรมชาติ สร้างบ้านด้วยวัสดุจากธรรมชาติ ( บ้านดิน ) และประดิษฐ์เครื่องมือง่ายๆที่ช่วยลดการใช้พลังงาน เช่น เครื่องทำน้ำอุ่น เครื่องทำน้ำร้อน เป็นต้น

พันพรรณ ต้องการที่จะนำวิถี ของการเก็บเมล็ดพันธุ์กลับมาในชีวิตของเราและเพื่อนเกษตรกร ด้วยการรวบรวมเมล็ดพันธุ์พื้นบ้าน เพื่อปลูกและแจกจ่ายแลกเปลี่ยน เมล็ดพันธุ์พื้นบ้านที่ใกล้จะสูญหายไปจากโลกหากไม่มีคนปลูกต่อ ไม่ใช่เพื่อการค้าแต่เพื่อความอยู่รอดของมนุษย์

พันพรรณ ยังคงเรียนรู้ต่อไป เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่าย

เรามีความเชื่อว่า การมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องง่าย ฉะนั้นเราจึงพยายามให้พันพรรณเป็นที่ทดลองทางการเรียนรู้เพื่อหาความง่ายให้กับชีวิตโดยเรียนรู้วิธีการพึ่งพาตนเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

การพึ่งตนเองในที่นี้หมายถึงการพึ่งตนเองในเรื่องปัจจัย 4 คืออาหาร บ้าน ผ้า และยา ทั้ง 4 อย่างนี้เคยเป็นเรื่องง่ายสำหรับทุกคนมายาวนานหลายร้อยปีแต่พอเรามีการพัฒนา มีความเจริญมากขึ้นปัจจัย 4 อย่างนี้กลายเป็นเรื่องที่ยากเกินฝันเราเห็นว่าการพัฒนาวิถีชีวิตมนุษย์ในปัจจุบันมันผิดพลาดล้มเหลวและไม่ยั่งยืนเพราะยิ่งพัฒนายิ่งทำให้คนลำบากมากขึ้น เป็นทุกข์มากขึ้น ตายเร็วขึ้น คนไม่ชื่นชมเพลิดเพลินกับการมีชีวิตอยู่บนโลกอันงดงามใบนี้เลยต่างคนต่างเครียด หงุดหงิด เศร้า เหงา สิ้นหวัง แล้วจะทนอยู่ต่อไปทำไม เราเชื่อว่าทุกคนสามารถพัฒนาตัวเองกลับไปสู่การมีชีวิตที่ง่ายได้ ดังนั้นเราจึงรวมตัวกันทดลองเรียนรู้เพื่อที่จะอยู่อย่างยั่งยืน

วิธีการเรียนรู้ของพวกเราเน้นที่ การลงมือทำความเข้าใจที่แท้จริงเกิดจากการเผชิญเกิดจากประสบการณ์จริง ไม่ใช่เกิดจากการอ่านการฟังการอยู่ที่นี่จึงเน้นที่การทำงานใช้แรงงาน การใช้แรงทำให้เรามีแรงแต่การใช้เงินทำให้เราเสียเงิน

เรามีความเชื่อว่า การมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องง่าย ฉะนั้นเราจึงพยายามให้พันพรรณเป็นที่ทดลองทางการเรียนรู้เพื่อหาความง่ายให้กับชีวิตโดยเรียนรู้วิธีการพึ่งพาตนเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

การพึ่งตนเองในที่นี้หมายถึงการพึ่งตนเองในเรื่องปัจจัย 4 คืออาหาร บ้าน ผ้า และยา ทั้ง 4 อย่างนี้เคยเป็นเรื่องง่ายสำหรับทุกคนมายาวนานหลายร้อยปีแต่พอเรามีการพัฒนา มีความเจริญมากขึ้นปัจจัย 4 อย่างนี้กลายเป็นเรื่องที่ยากเกินฝันเราเห็นว่าการพัฒนาวิถีชีวิตมนุษย์ในปัจจุบันมันผิดพลาดล้มเหลวและไม่ยั่งยืนเพราะยิ่งพัฒนายิ่งทำให้คนลำบากมากขึ้น เป็นทุกข์มากขึ้น ตายเร็วขึ้น คนไม่ชื่นชมเพลิดเพลินกับการมีชีวิตอยู่บนโลกอันงดงามใบนี้เลยต่างคนต่างเครียด หงุดหงิด เศร้า เหงา สิ้นหวัง แล้วจะทนอยู่ต่อไปทำไม เราเชื่อว่าทุกคนสามารถพัฒนาตัวเองกลับไปสู่การมีชีวิตที่ง่ายได้ ดังนั้นเราจึงรวมตัวกันทดลองเรียนรู้เพื่อที่จะอยู่อย่างยั่งยืน

วิธีการเรียนรู้ของพวกเราเน้นที่ การลงมือทำความเข้าใจที่แท้จริงเกิดจากการเผชิญเกิดจากประสบการณ์จริง ไม่ใช่เกิดจากการอ่านการฟังเพียงเท่านั้น การอยู่ที่นี่จึงเน้นที่การทำงานใช้แรงงานเป็นหลัก

การเก็บเมล็ดพันธุ์

เนื่องจาก เมล็ดพันธุ์แท้หรือพันธุ์พื้นเมือง เริ่มหายไปจากโลกเราอย่างรวดเร็ว การหายไปของพันธุ์ต่างๆเป็นดัชนีชี้วัดความมั่นคงในชีวิตของคนเรา เพราะอาหารคือความมั่นคงไม่ใช่เงินปัจจุบันมีกลุ่มบริษัทไม่กี่บริษัทที่ พยายามจะยึดครองอาหารของโลก โดยการยึดครองพันธุ์พืชพันธุ์สัตว์ที่เป็นพันธุ์แท้ไว้แล้วเร่ง ผลิตพันธุ์ผสมหรือพันธุ์ที่ควบคุมไม่ให้มีเมล็ดปลูกต่อไปได้ หรือพัฒนาพันธุ์ให้ผิดธรรมชาติไปเช่นพันธุ์ จีเอ็มโอ (GMOs ย่อมาจากคำว่า Genetically Modified Organisms หมายถึง การดัดแปลง พันธุกรรม ของสิ่งมีชีวิต ซึ่งปกติเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติไม่ได้) พอชาวบ้านปลูกพันธุ์จากบริษัทเขาก็ไม่มีโอกาสปลูกพันธุ์แท้อีกต่อไป เพราะเขาเห็นว่าพันธุ์จากบริษัทโตเร็วลูกดกสวยและมีตลาดรับซื้อด้วย แล้วพันธุ์แท้ก็เริ่มถูกทิ้งให้สูญไป

อย่างรวดเร็ว แต่พันธุ์จากบริษัทต้องซื้อทุกครั้งที่ ปลูกและราคาก็สูงขึ้นอย่างรวดเร็วไม่เคยลดลงเลยปัจจุบันเมล็ดพันธุ์พืชผัก จำนวนมากราคากิโลกรัมละเป็นหมื่นบาทขึ้นไป ทุกครั้งที่ปลูกต้องซื้อ 60% ของการลงทุนการเกษตรคือค่าเมล็ดพันธุ์ค่าปุ๋ยและยาเคมี อาหาร ถูก พัฒนาเพื่อตลาดไม่ได้พัฒนาเพื่อคนอีกต่อไป คุณค่าที่มีในอาหารลดลงรสชาติ จืดชืดแต่รูปทรงอวบอ้วนสวยงามความปลอดภัยไม่มีใครเอยถึง ราคาที่แท้จริงของอาหารแพงขึ้นแต่ราคาในตลาดกลับถูกลง ผู้แบกภาระทั้งหมดคือเกษตรกร อาหารในปัจจุบันทำให้เกษตรกรเป็นหนี้ทำให้ผู้บริโภคมีปัญหาสุขภาพมากขึ้น ผู้รับผลประโยชน์คือบริษัทไม่กี่บริษัท

บ้านดิน

บ้านดินถือว่าเป็นสถาปัตยกรรมที่เก่าแก่ที่สุดในโลก บ้านดินมีอายุยาวนานที่สุดในโลกด้วยในปัจจุบันยังมีบ้านดินเก่าๆอายุตั้งแต่ 200 -1,000 ปี กระจายอยู่ทั่วโลก เช่น บ้านของอินเดียแดงเผ่าอนาซาซีซึ่งกระจายอยู่ทั่วไปในรัฐนิวเม็กซิโก โคโลราโด อริโซนา บางแห่งมีอายุเกือบ 2000 ปี เช่น ที่ เมือง เทาพูเอบโบลซึ่งที่นี่องค์การสหประชาชาติได้ประกาศให้เป็นที่อยู่อาศัยที่มี คนอาศัยอยู่ยาวนานที่สุดในโลก คือตั้งแต่สร้างมาจนถึงปัจจุบันมีคนอาศัยอยู่ตลอดมาไม่เคยขาดช่วงเลย นอกจากนี้ยังมีบ้านดินเก่าแก่อีกมากมายกระจายอยู่ทั่วไปในตะวันออกกลาง แอฟริกา จีน เป็นต้น ซึ่งส่วนมากจะอยู่ในเขตทะเลทราย หรือบริเวณที่แห้งแล้งกันดารมากๆเพราะบริเวณเหล่านี้จะมีอากาศแปรปรวนมาก หน้าร้อนก็จะร้อนจัดหน้าหนาวก็หนาวจัดจนมีหิมะลงเป็นเดือนๆในสภาวะเช่นนี้คน จะอยู่ไม่ได้เลยถ้าไม่มีฟืน ไม่มีไฟฟ้า ช่วยปรับความร้อนในบ้าน แต่บ้านดินช่วยให้คนอยู่รอดมาได้หลายพันปีจนปัจจุบัน

• บ้านกระสอบทราย
• บ้านก้อนฟาง
• อิฐดินดิบ
• แบบดินฉาบบนโครงไม้

เกษตรอินทรีย์

อาชีพเกษตรกร คืออาชีพที่มีความมั่นคงมากที่สุดและเป็นอาชีพที่เป็นอิสระมีเวลาว่าง มีความสุขมากที่สุด เพราะเกษตรกรคือผู้ผลิตอาหาร อาหารมีความมั่นคงยิ่งกว่าเงินและทองคำ อาหารกินได้ทันทีที่หิว แต่เงินทองคำกินไม่ได้ ทั้งยังมีมูลค่าต่างขึ้นลงตลอดเวลาเงินมีโอกาสพังทลายได้ทุกเมื่อ เงินเฟ้อตลอดเวลาด้วย

การเป็นเกษตรกรในที่นี้คือ คนที่ปลูกเพื่ออยู่เพื่อกินเท่านั้น ไม่รวมถึงคนที่ปลูกเพื่อขายคนที่ปลูกมัน ปลูกข้าวโพดปลูกข้าวเพียงอย่างเดียวเพื่อขายเอามาซื้ออาหารกินไม่ถือว่าเป็นเกษตรกร แต่เป็นผู้ทำธุรกิจทางการเกษตรซึ้งคนทำธุรกิจทางการเกษตรจะจนมีแต่หนี้สินทำงานหนักและเป็นทุกข์มากที่สำคัญไม่มีวันรวย

เกษตรกรที่มีความมั่นคงมีความสุขต้องเป็นเกษตรกรที่ทำเกษตรอินทรีย์เท่านั้น เพราะตราบใดที่ยังใช้ปุ๋ยใช้ยา ใช้เมล็ดพันธุ์จากบริษัทอยู่ เราก็ยังติดอยู่ในกับดักของภาคธุรกิจอยู่ เราจะเป็นอิสระไม่ได้เราต้องพึ่งพาเขาหาเงินให้เขาตลอดไป