เลา แขมดอกขาว

เลา เป็นกอมีลำต้นเดี่ยวตั้งตรงไม่แตกแขนง ความสูงประมาณ 1-3 เมตร คล้ายอ้อย ใบเดี่ยวเรียวยาว ขอบใบขนาน ปลายใบแหลม ความสูงประมาณ 50-100 ซม. แผ่นใบสีเขียวออกนวลเป็นร่อง ใบกว้างประมาณ 2-3 ซม. ดอกช่อประกอบด้วยดอกเล็กๆ จำนวนมาก คล้ายดอกอ้อยเมื่อแก่จะเป็นปุยสีขาว เมล็ด ขนาดเล็กมาก ปลายเมล็ดมีปุยสีขาวปลิวไปตามลมได้ง่าย

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Saccharum spontaneum L.
ชื่อวงศ์ : POACEAE (GRAMINEAE)
ชื่อเรียกอื่น : แขมดอกขาว คาหลวง คาหลง พง อ้อยเลา

ลักษณะ
หญ้าอายุหลายปี ลำต้นกลวง แข็งตั้งขึ้นสูง 1-2 เมตร บริเวณข้อมีตาราก 2 แถวกาบใบผิวเกลี้ยงมีขนที่ขอบ ใบ รูปขอบขนานแคบ กว้าง 0.5-1.58 ซม. ยาว 60-100 ซม.ขอบใบมีขนสากมือ ลิ้นใบเป็นแผ่นแข็งปลายโค้ง ดอก ออกเป็นช่อแตก แขนงกว้าง สีขาวแกมเทา ช่อดอกย่อยรูปไข่หรือรูปหอก ยาว 3-4 ซม. กาบช่อย่อยรูปเรือ เนื้อบางผิวเกลี้ยงขอบมีขนอ่อนนุ่มคล้ายไหมกาบเป็นขนบาง ขอบบนมีขน กลีบเกล็ดรูปกรวย รังไข่รูปกระสวย ยอดเกสรสีม่วงหรือชมพูอับเรณูสีเหลือง จำนวนสามอัน

การกระจายพันธุ์
เอเชียตะวันออก อินเดีย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้พบกระจายเป็นกลุ่มใหญ่ในพื้นที่ชุ่มน้ำ ออกเดือนกันยายน-ธันวาคม

การใช้ประโยชน์ เป็นแหล่งอาหารสัตว์ธรรมชาติ สำหรับแทะเล็มของ โค กระบือ